De mooiste plek

Een paar jaar geleden stond ik met de burgemeester van Amersfoort aan de monding van de Eem. Wij keken uit over het water van de randmeren, zagen in gedachten de botters op de Zuiderzee terwijl de windturbines op Flevoland ons vrolijk toewuifden. “Dit is de mooiste plek van Nederland”, zei de burgemeester. “Ja”, zei ik. Want je moet een burgemeester altijd gelijk geven. Maar toen ik terug fietste en vanuit het bos van de Utrechtse heuvelrug opeens weer het open veenweidegebied van de Vechtplassen zag, dacht ik: Misschien hadden we het mis en is dit de mooiste plek van Nederland.
Toen ik die avond met een koel biertje en mijn favoriete muziek in de tuin onder de druif zat wist ik dat er eigenlijk geen mooiere plek was dan daar. Tot ik bij mijn ouders op visite was en bovenop de Hondsbossche Zeewering stond. Al jaren bovenaan op mijn lijstje van mooiste plekken van Nederland. En nog steeds.
Kortom: er is geen mooiste plek. Nederland is een aaneenschakeling van mooiste plekken. Als je maar weet waar en hoe je moet kijken.

Een jaartje later mocht ik een groep Amerikanen rondleiden. Maar welke mooiste plek zou ik ze laten zien? Waar zou ik blijvende indruk mee kunnen maken? Wij hebben geen indrukwekkende Great Plains of Grand Canyon. Wij hebben het land van boer Willem en het Amsterdam-Rijnkanaal. Heel mooi, maar in Amerikaans perspectief niet heel erg ‘great’ of ‘grand’. Dus we hebben het anders aangepakt.

We hebben fietsen gehuurd in Utrecht en we zijn langs de Vecht de stad uit gefietst langs de buitenplaatsen en parken. Bij Maarssen zijn we de polder in gegaan over het land van boer Willem met de Hollandse koetjes. Daarna langs de Loosdrechtse plassen, achter Tienhoven door de ‘nieuwe natuur’ van Natuurmonumenten naar de bossen van de Utrechtse heuvelrug en weer terug naar Utrecht. Fantastisch vonden ze het: in één middag zes landschappen! Op fiets nog wel! Amazing!

Dus daar maak je indruk mee in het Hollandse landschap: een fietstocht langs een hele serie van mooiste plekken. Niet uren lang in de woestijn, dagen door het oerwoud of graanvelden zover je kan kijken. Nee, wij hebben kleine pareltjes op fietsafstand. Blijkt ons Hollandse landschap helemaal voorbereid te zijn op de hedendaagse al trappende zappende mens!