Spandoek

[Voorgedragen tijdens de 'Avond van de Poëzie', 31 januari 2019]

Poëzie is misschien wel de zachtste aller kunsten. Vaak biedt een goed gedicht een moment van contemplatie wat zorgt voor rust en voor stilte. In de poëzie kan je je diepste zielenroerselen kwijt. Ook als die bestaan uit woede en frustratie. Daarom kom je poëzie niet alleen tegen op dichtersavonden, maar ook op straat tijdens demonstraties en andersoortige protesten.

Deze week was een protest hier in Maarssen in het nieuws. De bewoners van een flat zitten al ruim een jaar in de ellende. De schade die een storm vorig jaar heeft veroorzaakt is nog altijd niet verholpen. Sterker nog: de steiger die is gebouwd voor het herstelwerk staat er al een jaar zonder dat er een steen gemetseld is. De bewoners zijn de houding van de woningbouwvereniging zat en zijn in actie gekomen. Dat doe je met spandoeken in de media. En over die spandoeken wil ik het even hebben.

[De nu volgende situatiebeschrijving is geheel ontsproten uit mijn fantasie, ik was niet bij de actie aanwezig...]

De actievoerders hadden zich in een van de woningen verzameld om het actieplan te bespreken. Al snel was duidelijk dat ze gebruik zouden maken van een beproefde actiemethode: spandoeken! Er kwam een oud laken op tafel en de eerste zin stond al snel op het doek:

Een jaar in de steigers...

Toen rees er een probleem: want wat rijmt er op steigers? Hijgers? Krijgers? Dat werd niks. Dus toen hebben de actievoerders gekozen voor een mooi staaltje klankrijm in de herhaling van het laatste woord:

is dat normaal

Portaal

Top, dat stond er op. Daar moest op gedronken worden, een goeie actie wordt immers gesmeerd met een scheutje alcohol. Na een paar biertjes kwam iemand met een iets groter laken. Het eerste doek werd achter het raam gehangen, maar deze zou een prominente plek krijgen aan het balkon. Dit werd de blikvanger dus het moest duidelijk zijn waar het om gaat:

Actie

we zijn zat

gooi de flat

maar plat

Tevreden bekeek men het resultaat. Top. Tot iemand de fout ontdekte... “Shit, we zijn ‘het’ vergeten!” We zijn zat, staat er. Daar moet het nog tussen! We zijn het zat!

Actie

we zijn [het] zat

gooi de flat

maar plat

Al met al een leuk resultaat en het lijkt te rijmen. Op beeld wel. Alleen wordt flat natuurlijk uitgesproken als flet, en dan rijmt het niet meer.

Ik schrijf dit stukje niet om de draak te steken met de actievoerders. Ik begrijp ze heel goed en ik wil daarom ook mijn steentje bijdragen aan hun strijd tegen de lakse houding van de woningbouwvereniging. Vandaar dat ik een paar nieuwe teksten heb geschreven die dezelfde lading dekken maar die wel iets meer voldoen aan de regels van een goed gedicht.

De eerste is kort en krachtig en zegt wat er gezegd moet worden. Er zit een lekkere klankrijm in de eerste zin die tevens lekker streetwise en rap-klaar klinkt:

Fiks die flat

en gooi die steiger plat

Maar ook hier is sprake van optisch rijm, als je het op de juiste manier uitspreekt blijft daar niets van over. Dus ook dit kan beter. Vandaar deze tweede poging waarin ik aan het eind ook meteen een vergevingsgezinde houding ten aanzien van de woningbouwvereniging aanneem:

We zijn het zat

fiks die flat

gooi die steiger plat

en wij vergeten... het